Κυριακή 31 Μαΐου 2009

"ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ"

.
Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΡΑΤΖΑ*

Ταξίδεμα βαθύ σε αλήθειες τρυφερές και φωτεινές της καθημερινής μαγείας της ζωής κι ενός έρωτα διαχρονικού που ούτε λέγεται ούτε κρύπτεται, μα γίνεται Μυστήριο εσωτερικής αποκάλυψης και βίωμα αιώνιας νεότητας λυτρωτικό της ψυχής.
Τοπία ξέφωτα ποιήματα του ταξιδιού κι οι ανθισμένες απορίες της πορείας ως την οικουμενικότητα του προσωπικού Λόγου οδοδείκτες...
(Δημ. Μπαρσάκης)


Διονύσης Καρατζάς, "Ταξίδια Εσωτερικού" (Εκδ. Μεταίχμιο, Απρίλιος 2009, σσ. 54).
.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ (σελ. 12)
Με το πρώτο φως της αγάπης
θα 'ρθώ να ταιριάξουμε σκοτάδια.
Ύστερα θα πάμε στις σιωπές
και θα μαζέψουμε όνειρα.
Αργά, όταν θα έχει αδειάσει ο ουρανός από τα δώρα του,
θ' αλλάζουμε τον χρόνο και το χώμα
μέχρι να βρεθεί στον δρόμο μας πατρίδα.

.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (σελ. 15)
Ακίνητη μείνε με χαμόγελο ημέρας,
κοιτώντας ευθεία στην καρδιά μου.
Εγώ θα έχω τον νου μου στο όνειρο
μην πάρει φως και γίνει χρόνος
και χαθείς.

.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ (σελ. 39)
Τις λέξεις, όταν τελειώνουν,
να τις ρίχνετε στα ποιήματα.
Μέσα σ' αυτά θα ξαναβρούν την αλήθεια
και τη λάμψη τους.
Αν όμως σας πέφτει μακριά η ποίηση,
να τις κρατάτε σε βαθιά σιωπή
και σε υγρασία σώματος.
Να προσέχετε να βρίσκονται διαρκώς
κοντά σε παιδιά, σε φωτιά και σε έρωτα.
Προπάντων να τις συντηρείτε σε κατάσταση γραφής.

.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (σελ. 48)
Για τον επαναπατρισμό της θάλασσας
θα κόψω τα κύματα πλάγια
σαν ταξίδια εσωτερικού.
Κι ανάμεσα στους ανέμους θα ρίξω έρωτες
για να κρατάει ο νόστος τον σκοπό του.
.

*Ο ποιητής -και φίλος αγαπητός- Διονύσης Καρατζάς γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα, όπου ζει και εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού (Ε.Δ.Ε.Τ.). Υπήρξε βασικός συνεργάτης του Πατρινού περιοδικού «Υδρία» από το 1973 έως το 1985 και ιδρυτικό μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης έως το 1985. Έχουν εκδοθεί 19 ποιητικές συλλογές του και έργα του έχουν μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Ανδρέου και ο Γιάννης Γερογιάννης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Το 2006 τιμήθηκε με το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική του συλλογή "Απ' το μισό παράθυρο".

.

ΥΓ. Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ο Διονύσης Καρατζάς δικαιούται και με το παραπάνω το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, έστω και πολύ καθυστερημένα. Οψόμεθα...

.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ!

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΟΥ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ...
Κάθε μέρα μιλάνε οι πολιτικοί και λένε τα ίδια ακριβώς ανούσια λόγια, κάθε μέρα, επίσης, κάνουν τα ίδια ακριβώς ανόσια καμώματα. Κάθε μέρα πάλι ένα τεράστιο πλήθος άμουσων και ατάλαντων επιδεικνύουν τα καραγκιοζιλίκια τους σε πίστες και δημόσιους χώρους. Κάθε μέρα κάτι τρέχει με τις μπάλες στα γήπεδα, με τον άρτο και τα θεάματα ενός εξαγριωμένου ή αποχαυνομένου όχλου. Κάθε μέρα ληστείες και ξύλο, κομπίνες και τάχα φιλανθρωπίες, δεξιώσεις, χρηματηστήρια, δημοσκοπήσεις και αμέτρητες άλλες σαχλαμάρες. Κάθε μέρα, αυτά τα ίδια και τα ίδια... τα μεγάλα θέματα των ειδήσεών μας!

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

Και, βέβαια, ποτέ δεν θα γίνει είδηση το πέρασμα μιας χελώνας, αληθινής χελώνας, από μπροστά μας. Κι ας είναι όντως τόσο σπάνιο πια ένα τέτοιο γεγονός!

Είχε πολύ καιρό να φανεί χελώνα στην αυλή, κι ένιωσα μεγάλη χαρά, αλλά και μεγάλη τιμή. Η εμφάνισή της ξάφνιασε και τις γάτες, που με εύλογη απορία άρχισαν να την περιεργάζονται, ακολουθώντας τη για μερικές δεκάδες μέτρα στο σοφό της, μελετημένο δρόμο. Οι χελώνες δεν λησμονούν ποτέ το δρόμο τους και διανύουν χιλιόμετρα χωρίς ποτέ να χάνουν τον προορισμό τους, εκτός μόνον αν ατυχήσουν να συναντήσουν βάρβαρους ανθρώπους και αυτοκινητόδρομους.






Κοιτώντας τη χελώνα, θυμήθηκα κι ένα σαλίγκαρο που παρατηρούσαμε μια μέρα με τον Μπαρμπαμήτσο, εκεί στην ήσυχη κάποτε ακτή του Λιμνιώνα. Αναδημοσιεύω από το βιβλίο μου "Αλλού - Στο Λιμνιώνα του Μπαρμπαμήτσου":
.
Συνέβαινε τότε να περάσουν και μέρες ολόκληρες χωρίς ν' αλλάξουμε ούτε μια κουβέντα με τον Μπαρμπαμήτσο. Μόνο νιώθαμε, κι αρκούσε αυτό. Συνέβαινε με τη φυσικότητα που χάραζε η μέρα ή που έπεφτε το σκοτάδι της νύχτας, με τη φυσικότητα που απλωνόταν το χώμα κάτω απ' τα πόδια μας, που ανασαίναμε, που μαραίνονταν τα φύλλα, που φυσούσε ο άνεμος... που δεν μιλούσαμε. Μια τόσο μεγάλη σιωπή ήθελε πολλή αγάπη για να διακοπεί χωρίς να ματώσει. Ώσπου είπε κάποτε ο γέρος, μετά από μέρες...
- Ο σαλίγκαρος, νάτος, πάει για βοσκή ο σαλίγκαρος!
Δεν ήταν τυχαίος ο σαλίγκαρος, ήταν ο συγκεκριμένος, ένα πρόσωπο σαν κι εμάς, σαν όλα τα πλάσματα εκεί. Τον κοιτάζαμε που πήγαινε, πήγαινε το δρόμο του με γνώση. Ώρα μάς πλησίαζε κι ώρα απομακρυνόταν. Πιο πέρα έφτασε σ' ένα πλατύ λιθάρι και το παράκαμψε, τρύπωσε ύστερα σε μια τούφα χορταράκι, ανηφόρισε και κατηφόρισε πάμπολλες φορές στην επίπεδη για μας γη και, μετά το σωρό τα ξύλα, τράβηξε κατά την πλαγιά. Χάθηκε, μα εμείς τον κοιτάζαμε, ξέροντας πως κάπου εκεί ήταν ο σαλίγκαρος. Αλλού κοίταζα εγώ κι αλλού ο Μπαρμπαμήτσος, αλλά δεν είχε τόση σημασία, τον ίδιο σαλίγκαρο κοιτάζαμε, κάπου στην πλαγιά, και πύκνωσαν αργά-αργά τα σύννεφα, έμοιαζε για βροχή ο καιρός...
- Αλλά, Μπαρμπαμήτσο, μετά τη βροχή δεν βγαίνουν τα σαλιγκάρια;
- Ναι, βγαίνουν...
- Έχει όμως πολύ καιρό να βρέξει.
- Κάποτε βγαίνουν και πριν τη βροχή, όταν έχει πολύ καιρό να βρέξει...
Και συνεχίσαμε να κοιτάζουμε τον ίδιο σαλίγκαρο, σε διαφορετικά σημεία της πλαγιάς ο καθένας, αδιαφορώντας για τη λεπτή βροχούλα που ήδη μας έβρεχε, σαν αγιασμός με άρωμα βασιλικού, μας ράντιζε η βροχούλα και δεν είχε νόημα το πριν και το μετά της, ούτε το δικό μας βέβαια.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ...

Η τρομακτική αλήθεια μέσα από τέσσερα βίντεο που δημιούργησε το Hamomilaki, για την ενημέρωση και, κυρίως, για την άμεση αφύπνηση όλων μας. Δείτε τα, διαδώστε τα!