"ΗΤΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΑΟΡΑΤΟΣ!"

Το πρωί της Παρασκευής 12 Ιανουαρίου 2007, κάποιος έπαιζε βιολί στον πολυσύχναστο σταθμό Plaza L' Enfant του Μετρό της Ουάσινγκτον. Οι άνθρωποι περνούσαν βιαστικοί από μπροστά του, χωρίς να δίνουν σημασία σ' αυτόν και τη μουσική του. Ήταν σχετικά νέος, φορούσε τζιν παντελόνι, μακό μπλούζα και τζόκεϊ της ομάδας μπέιζμπολ Washington Nationals. Μπροστά στα πόδια του είχε αφήσει ανοιχτή τη θήκη του βιολιού του, να του ρίξουν κανένα φιλοδώρημα οι περαστικοί.

Στημένος σε κομβικό σημείο του σταθμού, έπαιξε επί 43 λεπτά ακριβώς, και σ' αυτό το διάστημα πέρασαν από μπροστά του 1097 άνθρωποι, που στην πλειονότητά τους ήταν υπάλληλοι κυβερνητικών υπηρεσιών (διαχειριστές κρατικών προγραμμάτων, αναλυτές πολιτικής, οικονομολόγοι, ειδικοί σύμβουλοι κλπ.), δεδομένου ότι στην Plaza L' Enfant βρίσκεται η κεντρική ομοσπονδιακή διεύθυνση. Δεν ευτύχησε, όμως, να συγκεντρώσει κάποιο αξιόλογο ποσό από τα φιλοδωρήματα - μόλις και μετά βίας 32 δολάρια.

Ο άγνωστος βιολιστής, από τις 7:51 μέχρι τις 8:34, έπαιξε 6 κλασικές συνθέσεις, αρχίζοντας με J. S. Bach ("Chaconne") και συνεχίζοντας με Franz Shubert ("Ave Maria"), Jules Massenet ("Estrellita") κ.ά. Όμως, από τους 1097 ανθρώπους που πέρασαν από εκεί, οι 1070 δεν έκοψαν καν το βήμα τους. Οι δε υπόλοιποι 27 του έριξαν μεν κάποιο φιλοδώρημα, αλλά από αυτούς μόνον οι 6 κοντοστάθηκαν για λίγο.

Τα στοιχεία αυτά τα δίνει η εφημερίδα Washington Post (8/4/2007), η οποία και πραγματοποίησε τούτο το περίεργο και εξαιρετικά ενδιαφέρον… πείραμα!
Ιδού και το σχετικό βίντεο…

Εκείνος, λοιπόν, ο "τυχαίος" μουσικός του Μετρό, που ο κόσμος απαξίωσε να του ρίξει έστω και μια ματιά, δεν ήταν άλλος από τον κορυφαίο βιολιστή Joshua Bell. Να έχουμε δε υπόψη μας ότι το φτηνότερο εισιτήριο, για να ακούσεις τον Bell να παίζει, είναι γύρω στα 100 δολάρια, ενώ η αμοιβή του ιδίου μετριέται με περίπου 1.000 δολάρια το λεπτό! Μεγάλο ενδιαφέρον, επίσης, έχει ότι εκείνο το πρωί στην Plaza L' Enfant έπαιζε με το θρυλικό του stradivarius, ένα βιολί κατασκευασμένο το 1713 από τον Antonio Stradivari, που η αξία του σήμερα φτάνει τα 3.500.000 δολάρια!

Ύστερα απ' αυτά, ο Joshua Bell δήλωσε:
"Έχω μείνει έκπληκτος από το πλήθος των ανθρώπων που δεν έδωσαν καθόλου σημασία, λες και ήμουν αόρατος! Και να σκεφτεί κανείς ότι έκανα και τόσο… θόρυβο!".

Με την ευκαιρία, όμως, ας απολαύσουμε τον Bell στο "Ave Maria" του Shubert, ένα από τα κομμάτια που έπαιξε και στο σταθμό της Plaza L' Enfant, χάριν του πειράματος της Washington Post, τα αποτελέσματα του οποίου, αν μη τι άλλο, προβληματίζουν…

ΦΩΤΟΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

Μια συλλογή από 16 φωτογραφίες και ισάριθμα ποιήματά μου, την οποία είχα δημοσιεύσει στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ευβοϊκή Γνώμη υπό το γενικό τίτλο Φωτόλειον, στο διάστημα από 9 Μαρτίου έως 29 Ιουνίου 2007. Τα αποκόμματα των δημοσιευμάτων της εφημερίδας βρίσκονται στην ανάρτηση με τίτλο "ΦΩΤΟΛΕΙΟΝ".

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Κατ' αρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αναστασία, που μου κοινώνησε αυτό το συγκινητικό video (μικρού μήκους ταινία) του Κωνσταντίνου Πιλάβιου...



Τόσο απλό, τόσο αληθινό, τόσο ποιητικό... Δύο πρόσωπα μόνο, ένας πατέρας κι ένας γιος, και η φράση που επαναλαμβάνεται: Τι είναι αυτό; Αλλά ούτε απλώς με τη σχέση πατέρα και γιου έχει να κάνει το θέμα, ούτε απλώς με το νόημα της συγκεκριμένης κοινότυπης φράσης. Έχει να κάνει με τη λησμονημένη ουσία, τη συγκινησιακή αλήθεια της ζωής, με όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και τα καθημερινά βιώματα, τις σκέψεις και τα λόγια, που συνήθως τους βάζουμε ημερομηνία λήξης κι ύστερα τα πετάμε στα σκουπίδια.
Με την καλή έννοια, ένα διδακτικό παράδειγμα και μια πρόταση επιστροφής στο ταπεινό μεγαλείο της ποιητικής αίσθησης των πραγμάτων...

ΤΑ "ΧΟΡΩΔΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ

Σε έναν καλαίσθητο τόμο 305 σελίδων συγκέντρωσε ο Βασίλης Μακρίδης τα χορωδιακά τραγούδια που συνέθεσε στη διάρκεια μιας 60ετίας (1947 - 2007). Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες με έξοδα του συνθέτη και... δεν πωλείται!

Ο Βασίλης Μακρίδης προσφέρει τα "Χορωδιακά Τραγούδια" του δωρεάν σε Διευθυντές Χορωδιών, Δημοτικές Βιβλιοθήκες και Μουσικούς Συλλόγους. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το παραλάβουν επικοινωνώντας με το συνθέτη στα τηλέφωνα 210-3834623 και 6972693775.

Φωτό: Ο Β. Μακρίδης διευθύνει την Ορχήστρα και τη μικτή Χορωδία του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, με συμμετοχή και της μικτής Χορωδίας Βύρωνα, κατά τον εορτασμό των 150 χρόνων από την ίδρυση του Ε.Μ.Π. ("Παλλάς", 29-4-1988).

Στο βιβλίο περιέχονται οι παρτιτούρες των χορωδιακών τραγουδιών του συνθέτη (με συνοδεία πιάνου και a capella), οι στίχοι των τραγουδιών, ενδιαφέροντα στοιχεία για τους διευθυντές χορωδιών και τις χορωδίες (ελληνικές αλλά και άλλων βαλκανικών χωρών) που ερμήνευσαν κατά καιρούς τα τραγούδια, φωτογραφικό υλικό και άλλα ντοκουμέντα.

Από την πλευρά μου, να συγχαρώ τον Βασίλη Μακρίδη τόσο για τη συγγραφή του ακριβού αυτού βιβλίου όσο και για τη δωρεάν διάθεσή του σε αυτούς στους οποίους αναμφίβολα θα αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για την καλλιέργεια και την άσκηση της χορωδιακής τέχνης.

.

"ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ" ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ ΚΑΙ... ΔΩΡΟ ΤΟ CD

Την "Απεραντοσύνη", ένα ακόμη δώρο, μια ακόμη έκπληξη από τον φίλο μουσουργό Βασίλη Μακρίδη, μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.
.
Ο δίσκος "Απεραντοσύνη" ηχογραφήθηκε στη Βουλγαρία και περιλαμβάνει 15 χορωδιακά τραγούδια του συνθέτη, τα οποία ερμηνεύουν δύο κορυφαίες βουλγαρικές χορωδίες, η μικτή χορωδία "Ρόντνι Σβούτζι" και η παιδική "Μπόντρα Πέσσεν", υπό τη διεύθυνση της διαπρεπούς μαέστρου Βενέτα Βίτσεβα. Πρόκειται για έναν σπάνιο και εκτός εμπορίου δίσκο, που κυκλοφόρησε το 2006. Κατεβάστε τον και απολαύστε τον!

ΦΕΥΓΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ ΚΑΙ... ΔΩΡΟ ΤΟ CD

Κοντεύουν δέκα χρόνια από τότε που γνωριστήκαμε με τον συνθέτη και μαέστρο Βασίλη Μακρίδη κι η γνωριμία μας αυτή εξελίχθηκε σε φιλία. Έχει μεταδημοτεύσει πλέον από την Αθήνα στον δήμο Κηρέως της Εύβοιας και, καθώς μετακινείται ακατάπαυστα μεταξύ Αθήνας και Βλαχιάς, με επισκέπτεται τακτικά, φέρνοντας πάντα μαζί του κάποιο δώρο-έκπληξη.
Ένα από αυτά τα ανεκτίμητα δώρα ήταν και ο δίσκος του "Φεύγει ο χορός", που σε ανύποπτο χρόνο ηχογράφησε στη Ρουμανία με τη συνεργασία έξι(!) υπέροχων ρουμανικών χορωδιών. Ο δίσκος, που σημειωτέον έχει πλέον εξαντληθεί (χωρίς καν να διατεθεί στο εμπόριο), περιλαμβάνει 23 χορωδιακά τραγούδια, όλα συνθέσεις του Μακρίδη, ορισμένα σε ποίηση γνωστών ποιητών μας, όπως ο Σικελιανός, ο Μαλακάσης, ο Σημηριώτης κ.ά., αλλά και μερικά σε στίχους του ιδίου του συνθέτη.

Αυτόν το σπάνιο δίσκο, λοιπόν, με τη συγκατάθεση του δημιουργού και κατόχου όλων των δικαιωμάτων, μπορείτε να κατεβάσετε τώρα από εδώ

Όσο για το ποιος είναι ο Βασίλης Μακρίδης, δημοσιεύω παρακάτω ένα βιογραφικό του, το οποίο συνέταξα το 2004, κοπιάζοντας πολύ ώστε να συμπτύξω, κατά το δυνατόν, το τεράστιο υλικό που είχα στη διάθεσή μου...

Ο Βασίλης Μακρίδης γεννήθηκε το 1933 στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του καταγόταν από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης και η μητέρα του από το Προκόπι της Καππαδοκίας.
Τα πρώτα μαθήματα μουσικής έλαβε σε προσχολική ήδη ηλικία και, όντας ακόμη μαθητής του δημοτικού, συμμετείχε στην περιώνυμη μαντολινάτα του Χατζημιχαήλ, ενώ επίσης έπαιζε αρμόνιο στην Καθολική Εκκλησία της γενέτειράς του. Δωδεκαετής, άρχισε μαθήματα στο Κρατικό Ωδείο, απ' όπου αποφοίτησε με υποτροφία. Τις σπουδές του, στα Ανώτερα Θεωρητικά, τη Σύνθεση και το Πιάνο, συνέχισε και ολοκλήρωσε στην Αγγλία και τη Γαλλία. Έχει ειδικευτεί στη Διεύθυνση Χορωδίας, Συμφωνικής Ορχήστρας και Ορατορίου, καθώς και στην ερμηνεία τεσσάρων οργάνων (πιάνου, βιολοντσέλου, κρουστών και όμποε).
Κατά το έτος 1960, ύστερα από ολιγόχρονη θητεία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ανέλαβε κατόπιν διαγωνισμού την ίδρυση και έκτοτε τη διεύθυνση του Μουσικού Τμήματος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Διηύθυνε, επίσης, το Ωδείο του ιδίου ιδρύματος, το οποίο με πρωτοβουλία του δημιουργήθηκε το 1992. Κατά τα έτη 1963-4, ανέλαβε τη διεύθυνση της Ορχήστρας Ελαφράς Μουσικής του τότε Ε.Ι.Ρ. και από το 1979 ως το 1984 υπήρξε περιοδικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Με πρωτοβουλία του συγκροτήθηκε το Βαλκανικό Forum χορωδιών (1999) και η Πανελλήνια Ένωση Διευθυντών Χορωδιών (2000), των οποίων έχει εκλεγεί πρόεδρος. Επί σειρά ετών, είναι μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Μουσουργών και των Διεθνών Κριτικών Επιτροπών Διαγωνιστικών Φεστιβάλ Χορωδίας, ενώ διετέλεσε και μέλος της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π. επί μια δεκαπενταετία (1984-1998).
Στη μακρά δημιουργική του πορεία, ο Βασίλης Μακρίδης, έχει συνθέσει πλήθος έργων για πιάνο, βιολοντσέλο, κρουστά και όμποε, πολυάριθμα τραγούδια (αρκετά εξ αυτών σε δικούς του στίχους) και, κατά κύριο λόγο, μεγάλα συμφωνικά και χορωδιακά έργα. Εξίσου πλούσιο είναι και το συγγραφικό του έργο, το οποίο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό διδακτικών συγγραμμάτων (έκδ. Ο.Ε.Δ.Β.) και ευρύτατης θεματολογίας μουσικολογικές μελέτες, Ως μουσικοπαιδαγωγός δε, έχει επί δεκαετίες προσφέρει στους φοιτητές του Ε.Μ.Π. Συν τοις άλλοις, η προσφορά του αφορά και σε πληθώρα συναυλιών, σεμιναρίων και διαλέξεων που έχει δώσει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού. Αξιοσημείωτο είναι ότι ιδιαιτέρως υποστήριξε τις μουσικές δραστηριότητες σε αγροτικές και εργατικές περιοχές, με την πάγια πεποίθηση πως τα αγαθά της μουσικής τέχνης ανήκουν σε όλο το λαό και όχι μόνο σε κάποια κάστα προνομιούχων.
Πολιτιστικοί και πολιτειακοί φορείς της χώρας, όπως επίσης πνευματικά ιδρύματα και μουσικοί οργανισμοί της αλλοδαπής, τον έχουν κατά καιρούς τιμήσει με σημαντικές διακρίσεις. Ήδη κατά την πρώιμη φάση του έργου του, βραβεύτηκε με το Χρυσό Βραβείο Σύνθεσης της Ραδιοφωνίας της Χάγης (1964), η δε Ένωση Χορωδιών Ελλάδας του έχει απονείμει την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση (1979).
(Δ.Μ.,2004)
.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΕΥΧΕΣ ΕΝΟΣ... ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ 1993

Έψαξα και βρήκα εκείνο το υπέροχο ημερολόγιο τοίχου που είχαμε δημιουργήσει με τους μαθητές μου στο Γυμνάσιο Λίμνης, πριν από 15 ολόκληρα χρόνια. Ήταν ένα "Συμβόλαιο Συνεργασίας" ανάμεσα σ' εμάς και σε όσους το αγόραζαν, με μηνύματα αγώνα κι ολόθερμες παιδικές ευχές για το νέο χρόνο.

Το φιλοτεχνήσαμε με τα παιδιά του τότε Β3 τμήματος, με τα οποία στη συνέχεια ξεκινήσαμε την έκδοση του πολυβραβευμένου περιοδικού μας "Προσωπική Ευθύνη". Κάθε παιδί έγραψε και μια ξεχωριστή ευχή επωνύμως, και με την υπογραφή του μάλιστα. Πάνω αριστερά έμπαινε η "σφραγίδα τύχης και αισιοδοξίας" και στο κέντρο της κολλούσαμε ένα πετραδάκι του γιαλού, διαφορετικό για κάθε αντίτυπο. Σ' αυτό το απολύτως προσωπικό ημερολόγιο, γράφαμε επιτόπου και το όνομα όποιου το αγόραζε, αφού δεν ήταν ένα απλό ημερολόγιο, αλλά ένα "Συμβόλαιο Συνεργασίας" του μαζί μας για την προστασία του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Η συνεργασία, όμως, αφορούσε και στη συγκέντρωση ενός χρηματικού ποσού, το οποίο έφτασε τις 50.000 δραχμές και το προσφέραμε για την ενίσχυση του έργου του πρώτου Παιδικού Χωριου SOS.

Τώρα σκέφτομαι ότι εκείνα τα παιδιά είναι ήδη 30 χρονών και πάνε στα 31, κι ο νέος χρόνος, βέβαια, δεν είναι πια το 1993. Μα αν αφήσουμε στην άκρη τους αριθμούς, τίποτα δεν αλλάζει. Μένει μόνο η ουσία, και με όλες αυτές λοιπόν, τις "χειροποίητες", προσωπικές και πάντα ολοζώντανες ευχές των παιδιών, σας εύχομαι από καρδιάς κι εγώ για τον καινούργιο χρόνο. Κάντε "κλικ" να μεγεθύνετε την εικόνα και... απολαύστε!

Υ.Γ. Σκέφτηκα να πληκτρολογήσω επίσης τα ονόματα των παιδιών, ώστε να μπορούν να τα διαβάσουν και οι μηχανές αναζήτησης και - ποιος ξέρει - μπορεί και να ξανανταμώσουμε εδώ. Καλή σας Χρονιά... Τριανταφυλλιά Τσάμη, Δαυίδ Τζανή, Ελένη Στάμου, Ειρήνη Χατζηκωνσταντίνου, Γιώργο Τσιτσίγκο, Κώστα Τριάντη, Σοφία Παπακωνσταντοπούλου, Γιάννη Τριανταφύλλου, Αναστασία Φράγκου, Κώστα Τσαμούρα, Ελένη Τσαμούρα, Άννα Σταμούλου, Ζαχαρούλα Χατζή, Αγγελική Τσάμη, Λεμονιά Ρητσίνη, Γιώργο Τσούπρο, Νίκο Παπαγεωργίου, Γιάννη Παρίσση, Δημήτρη Τριανταφύλλου, Βασίλη Χριστοδούλου, Γιάννη Τσακατάνη, Κώστα Σουλτάτη, Γεωργία Παπαστεργίου, Ελένη Ρούσσου, Πόπη Φάσσα.

Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ...

. Ιδού, λοιπόν, και η απάντηση του Ισοκράτη σε όσους με τα παραποιημένα λόγια του επιχείρησαν να περιγράψουν τη λαϊκή οργή των ημερών μας ως αυτοκαταστροφή της δημοκρατίας κτλ. Πρόκειται ακριβώς για μια θλιβερή διαπίστωση του ρήτορα, που αφορά στη συστηματική εξαπάτηση, παραπληροφόρηση και παραπλάνηση του λαού, σε σχέση με σοβαρά πολιτικά ζητήματα της χώρας...

"Διεφθάρμεθα γαρ πολύν ήδη χρόνον υπ' ανθρώπων ουδέν άλλ' ή φενακίζειν δυναμένων".
.
Το συγκεκριμένο χωρίο είναι από το συμβουλευτικό του λόγο "Περί Ειρήνης" (παράγρ. 36. 4-5), ο οποίος, όπως και ο πολύ γνωστός πλέον "Αρεοπαγιτικός", γράφτηκε κατά την περίοδο του Συμμαχικού πολέμου (458/7 - 455 π.Χ.). Και μεταφράζω: .
.
"Γιατί, από πολύ καιρό ήδη, έχουμε συρθεί στην καταστροφή από ανθρώπους που δεν μπορούν να κάνουν άλλο από το να εξαπατούν".
.

Ο "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008, η αθηναϊκή εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" κυκλοφόρησε με ένα εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο, όπου σε κατάμαυρο φόντο δημοσίευε με τεράστια λευκά γράμματα, εντός εισαγωγικών μάλιστα, ένα υποτιθέμενο μεταφρασμένο χωρίο από ρητορικό λόγο του Ισοκράτη, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο, παρά μόνον τη χρονολογία γέννησης και θανάτου του Αθηναίου ρήτορα (436 - 338 π.Χ.).

Όμως, το συγκεκριμένο χωρίο δεν ήταν κατ' ουσίαν μεταφρασμένο, αλλά εντέχνως παραποιημένο, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας που διαθέτει την ελάχιστη έστω γνώση της αρχαίας Ελληνικής. Πρόκειται δε, για την παράγραφο 20 του "Αρεοπαγιτικού", ενός συμβουλευτικού λόγου που γράφτηκε στα χρόνια του Α' Συμμαχικού πολέμου (358/7-355 π.Χ.), ο οποίος ξέσπασε μεταξύ των Αθηναίων και των νήσων που αποστάτησαν από την Αθηναϊκή συμμαχία (Ρόδος, Κως και Χίος).

Στο εν λόγω χωρίο, λοιπόν, ουδέν αναφέρεται περί αυτοκαταστροφής της Δημοκρατίας ή περί κατάχρησης του δικαιώματος της ελευθερίας κλπ., πράγματα που προφανώς επινόησε η εν λόγω εφημερίδα, για δικούς της άγνωστους (;) λόγους. Σημασία, όμως, έχει ότι κατ' αυτόν τον τρόπο αλλοίωσε το κείμενο και, με τη γνωστή και πολύ επικίνδυνη (για κάθε δημοκρατικό καθεστώς) μέθοδο της "μισής αλήθειας", παραπληροφόρησε και παραπλάνησε τους αναγνώστες της και δη τους Έλληνες πολίτες.

Κι αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, με τούτη την ενέργειά της κατάφερε η εφημερίδα να δημιουργήσει τη στρεβλή εντύπωση πως οι πρόσφατες επεισοδιακές διαδηλώσεις της Αθήνας οφείλονται συνολικά σε κατάχρηση της δημοκρατίας εκ μέρους των κακών πολιτών, τους οποίους ακόμα και ο λαμπρός ρήτορας Ισοκράτης προνόησε να καταδικάσει, πριν από σχεδόν 2400 χρόνια

.

Παραθέτω ακολούθως, σε δική μου μετάφραση, την παράγραφο 20 από τον "Αρεοπαγιτικό" του Ισοκράτη:

.

"Αυτοί, λοιπόν, που εκείνα τα χρόνια κυβερνούσαν την πόλη, ίδρυσαν ένα πολίτευμα που δεν αναφερόταν μόνο κατ' όνομα ως το πλέον προσιτό και μετριοπαθές, ενώ στην πράξη φαινόταν διαφορετικό για όσους ζούσαν σ' αυτό, κι ούτε βεβαίως εκπαίδευε τους πολίτες με τρόπο ώστε να θεωρούν την ασωτία δημοκρατία, την παρανομία ελευθερία, την αθυροστομία κοινό δικαίωμα και τη δυνατότητα για την τέλεση τούτων ευημερία, αλλά, απαξιώνοντας και τιμωρώντας κάτι τέτοιους, βελτίωσε και σωφρόνισε περισσότερο το σύνολο των πολιτών".

.

Είναι, ως εκ τούτου, πασιφανές ότι η εφημερίδα έχει απομονώσει και αποδώσει, με το δικό της χαρακτηριστικό ύφος, μόνο ένα τμήμα του κειμένου (με τα κόκκινα γράμματα στη δική μου μετάφραση), αφαιρώντας όλα τα υπόλοιπα και προσθέτοντας τα δικά της επινοήματα. Αυτό θα πει σεβασμός, τόσο προς τον Ισοκράτη όσο και προς τον αναγνώστη!

.

Να προσθέσω ότι και στον "Παναθηναϊκό" (παράγρ. 131), ο Ισοκράτης, ανατρέχοντας και πάλι στο πρότυπο της παλαιάς δημοκρατίας των Αθηνών, αναφέρεται κατ' ανάλογο τρόπο στις έννοιες ακολασία, ελευθερία, εξουσία ό,τι βούλεται τις ποιείν, ευδαιμονία, αλλά ούτε βεβαίως και με τούτο το χωρίο είναι δυνατόν να ταυτιστεί ή να συσχετιστεί ερμηνευτικά το εφεύρημα του "Ελεύθερου Τύπου"...

.

Και να μη μας διαφεύγει ότι η κατασκευασμένη από την εφημερίδα μετάφραση δημοσιεύτηκε εντός εισαγωγικών, πράγμα που σημαίνει ότι αποδίδει επακριβώς και κατά λέξη το... πρωτότυπο!!!

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΓΡΑΠΤΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

TA ORBS ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ

ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΑΤΤΑΛΗΣ - THE REAL ORB FACE

Προβάλλοντας στον υπολογιστή τις φωτογραφίες από πρόσφατη επίσκεψή μου (μαζί με μια πενταμελή ομάδα παιδιών του περιοδικού μας "Παρρησία") στη μεγάλη σπηλιά του φαραγγιού της Άτταλης, παρατήρησα με εύλογη έκπληξη ότι στις περισσότερες απ' αυτές απεικονίζεται ένας μικρότερος ή μεγαλύτερος αριθμός αιωρούμενων φωτεινών σφαιρών, που θα έλεγε κανείς πως μας "παρακολουθούσαν" ή μας "συντρόφευαν" στην εξερεύνησή μας, χωρίς βεβαίως εμείς να τις βλέπουμε εκείνη τη στιγμή με γυμνό μάτι.

Σε μικρή απόσταση από την Άτταλη του δήμου Μεσσαπίων, η μεγαλύτερη επιφανειακή σπηλιά της Εύβοιας, απ' όπου οι εντυπωσιακές φωτογραφίες των orbs.

Αρχικά σκέφτηκα ότι πρόκειται απλώς για "παιχνίδια" του φλας της ψηφιακής μηχανής, αλλά μεγεθύνοντας και εξετάζοντας καλύτερα τα περίεργα αυτά φωτεινά σώματα, πείστηκα πως δεν μπορεί να οφείλονται σε ανάκλαση ή διάχυση του φωτός, όπως λ.χ. συμβαίνει με τα γνωστά "δακτυλίδια", τα "αστράκια" και τις αχτιδωτές λάμψεις που συναντάμε υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες σε κάποιες φωτογραφίες. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με σφαιρικά σώματα, τα περισσότερα γαλάζια και λίγα λευκά και χρυσαφί, που δείχνουν να φέρουν μάζα και "ταυτότητα", ιδιαίτερα δηλαδή επιμέρους χαρακτηριστικά το καθένα, πέρα από τις βασικές ομοιότητες που έχουν μεταξύ τους.

Ο χαρούμενος χορός των orbs, κατά την είσοδό μας στη σπηλιά...
.
Καταγράφηκαν δε σε κάθε ύψος σε όλο το χώρο, από πολύ χαμηλά στο δάπεδο της σπηλιάς, έως και ψηλά στα τοιχώματα και την οροφή της, χωρίς να παίζει ρόλο αν κατά τη φωτογράφηση το φυσικό φως (που έμπαινε άφθονο από την τεράστια είσοδο) βρισκόταν πίσω, στο πλάι ή κόντρα στο φακό. Επιπλέον, συγκρίνοντας διαδοχικές φωτογραφίες, που λήφθηκαν από την ίδια θέση και στο ίδιο εστιακό πεδίο, διαπίστωσα ότι ορισμένες γαλάζιες σφαίρες είχαν μετακινηθεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα προς διάφορες κατευθύνσεις, διατηρώντας σταθερά και αναγνωρίσιμα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, γεγονός που μάλλον αποκλείει την πιθανότητα του στιγμιαίου και συμπτωματικού σχηματισμού τους.

Μια γαλάζια σφαίρα με ένα καταπληκτικό σχέδιο στο εσωτερικό της ( σε μεγέθυνση στην ένθετη φωτογραφία).
.
Το πλέον εντυπωσιακό, ωστόσο, είναι ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας γαλάζιας σφαίρας σχηματίζουν ευκρινώς και τρισδιάστατα την εικόνα ενός προσώπου, το οποίο φαίνεται να κοιτάζει ίσια στο φακό. Είναι μια γοητευτική πρόκληση για τη φαντασία αυτή η αινιγματική μορφή, που στα δικά μου μάτια μοιάζει να ανήκει σε άνθρωπο των σπηλαίων. Πάντως, όπου κι αν ανήκει η μορφή αυτή της γαλάζιας φωτεινής σφαίρας, αποτελεί μια εξαιρετική και υπό μία έννοια μοναδική περίπτωση διεθνώς, λόγω της ασύγκριτης ευκρίνειάς της σε σχέση με ανάλογες υποτιθέμενες απεικονίσεις μορφών σε φωτεινές σφαίρες που έχουν ως τώρα δει το φως της δημοσιότητας.

Το αινιγματικό και μοναδικής ευκρίνειας πρόσωπο της γαλάζιας σφαίρας (σε μεγέθυνση στη δεξιά φωτογραφία).

.

Το ζήτημα των ανεξήγητων φωτεινών σφαιρών, που εμφανίζονται αποκλειστικά και μόνο σε φωτογραφίες, έχει πάρει εκπληκτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Τα orbs, όπως είναι η διεθνής ονομασία τούτων των σφαιρών, διχάζουν σήμερα τους ερευνητές, επιστήμονες και μη.

Εξαιρετικού ενδιαφέροντος τα χαρακτηριστικά του orb ψηλά στην είσοδο της σπηλιάς (σε μεγέθυνση στην ένθετη φωτογραφία).

.

Συγκεκριμένα, από τους οπαδούς της μεταφυσικής εκδοχής, αποδίδονται στα orbs κάποιες χαρακτηριστικές ιδιότητες και "συνήθειες", όπως ότι είναι δυνατόν να φέρουν ποικίλα χρώματα, συχνότερα όμως γαλάζιο και λευκό, ότι κινούνται κατά κανόνα ομαδικά, ότι προσελκύονται από τους ανθρώπους και ιδιαίτερα από την παρουσία παιδιών, ότι υλοποιούνται (μορφοποιούνται) χάρη στην ενέργεια που απορροφούν από το περιβάλλον τους, ότι απαντώνται ως επί το πλείστον σε σπηλιές, νεκροταφεία και ιστορικούς (αρχαιολογικούς) χώρους, ότι σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνουν αντιληπτά και από τις ανθρώπινες αισθήσεις κ.ά. Περιζήτητες είναι δε οι φωτογραφίες όπου, έστω και υποτυπωδώς ή σαν απλή υποψία μόνο, φαίνεται να απεικονίζεται μέσα στη φωτεινή σφαίρα η εικόνα προσώπου.

Η γαλάζια σφαίρα μοιάζει να επιτηρεί ένα τμήμα της εισόδου της σπηλιάς.

.

Όσον αφορά στην ερμηνεία του φαινομένου, υποστηρίζεται γενικότερα ότι πρόκειται για ενεργειακές μορφές και ενεργειακή μάζα, άλλοι μιλούν απλώς για άγνωστες μορφές ζωής, άλλοι για πολυδιάστατες οντότητες ή εξωγήινες υποστάσεις, για ψυχές, πνεύματα, στοιχειά...

Ανάμεσά μας, με πολλή... διακριτικότητα.

.

Αντιθέτως, ορισμένοι φυσικοί επιστήμονες θεωρούν ότι οι φωτεινές σφαίρες των φωτογραφιών δεν είναι παρά μόρια σκόνης στον αέρα ή γύρη ή σταγονίδια υγρασίας ή έντομα ή και σκόνη μέσα στο φακό της μηχανής, άρα το φαινόμενο είναι φυσικό και όχι μεταφυσικό. Οι ίδιοι όμως φυσικοί επιστήμονες κάνουν λόγο και για ορισμένες ελάχιστες περιπτώσεις, που αφορούν περίπου στο 5% του συνόλου, οι οποίες εκφεύγουν της επιστημονικής ερμηνείας.

Φαίνεται πως όντως τα orbs προσελκύονται ιδιαίτερα από την παρουσία παιδιών.

.

Από την πλευρά μου, πάντως, δεν το θεωρώ σκόπιμο να πάρω θέση ως προς τα παραπάνω, ούτε βεβαίως φιλοδοξώ να διατυπώσω δική μου θεωρία, αλλά θα ήθελα μόνο να επισημάνω ότι τα orbs της σπηλιάς της Άτταλης ήταν πολύ… φιλόξενα.

.

Με πολλή φυσικότητα, ποζάρει και το orb σαν μέλος της παιδικής παρέας.

.

Ό,τι κι αν είναι, είναι όμορφα και τους αρέσει το... παιχνίδι.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ - ΕΚΔΟΤΗ.

.

Ο PHILIP SHERRARD ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ (5)

Dear George Seferis...
Ο Φίλιππος Σέρραρντ διάβασε πρώτη φορά ποιήματα του Σεφέρη από γαλλική μετάφραση το 1947, όταν ο Σεφέρης δεν ήταν ακόμη τόσο γνωστός. Του έγραψε ακολούθως από την Αγγλία, για να ζητήσει την άδεια του να μεταφράσει ποιήματά του στην αγγλική, εκφράζοντάς του μάλιστα την πεποίθηση ότι η ποίησή του έχει οικουμενική αξία. Στη συνέχεια συνδέθηκαν με μακροχρόνια φιλία και είχαν τακτική αλληλογραφία, ενώ παράλληλα ο Σέρραρντ άρχισε να μεταφράζει ποιήματα του μετέπειτα νομπελίστα μέχρι και την ολοκλήρωση των Απάντων του.
Η παρακάτω εξασέλιδη επιστολή του Σέρραρντ προς τον Σεφέρη ανήκει στην πρώιμη φάση της αλληλογραφίας τους (Ιανουάριος 1949) και συν τοις άλλοις, δείχνει το έντονο ενδιαφέρον και τη μεγάλη αγάπη του Σέρραρντ για την Ελλάδα, τον αρχαίο πολιτισμό της, τη νεότερη παράδοση, την ορθοδοξία και την ποίησή της, θέματα με τα οποία ασχολήθηκε και σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Το αντίγραφο της επιστολής που δημοσιεύω, μου παραχώρησε το 1996 η σύζυγος του Σέρραρντ, Διονυσία Χάρβεϋ. Δημοσιεύω, επίσης, ένα σημαντικό τμήμα της επιστολής (όλη την 1η σελίδα, την πρώτη παράγραφο της 2ης σελίδας, την τελευταία παράγραφο της 4ης σελίδας, όλη την 5η σελίδα και την πρώτη παράγραφο της 6ης σελίδας) σε κατ' αποκλειστικότητα (για την "Προσωπική Ευθύνη") ελληνική μετάφραση από τον Ιωσήφ Ροηλίδη, ο οποίος είναι ο μεταφραστής και του βιβλίου του Σέρραρντ "Το Ιερό στη Ζωή και στην Τέχνη".
(Φωτό: Τζιαμαλής Ρίζος, Ελευθεροτυπία)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΙΩΣΗΦ ΡΟΗΛΙΔΗ
6 Ιαν. '49
Αγαπητέ Γιώργο Σεφέρη,
Χάρηκα πολύ που έλαβα το γράμμα σας κι έμαθα πως είστε καλύτερα, ενώ συνάμα επιβεβαίωσα μέσα μου, έστω και συνοπτικά, όσα είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι σχετικά με την παράδοσή σας.

Γιατί αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο το σημαντικό όσον με αφορά - ίσως τελικά να είναι και σωστό που είναι έτσι. Εννοώ ότι ένας φίλος - κι εδώ συμπεριλαμβάνω κάποιο βιβλίο ή ακόμη και την κατανόηση ενός ποιήματος - που τον συναντάς στη σωστή ώρα, σε βοηθά να προχωρήσεις όσο κανείς άλλος, και μάλιστα αυτή η επαφή μπορεί να ωφελεί ολοκληρωτικά εσένα και καθόλου το φίλο.

Αυτό ακριβώς συνέβη με την ποίηση σας - που υπήρξε η αφετηρία - ώστε μαζί και με τις άλλες προσπάθειές μου να προσεγγίσω τον κόσμο σας (εννοώ τον ελληνικό κόσμο, την παράδοση που εσείς «ενσαρκώνετε»): τούτα ήσαν και είναι τρόποι, σημεία που η ψυχή μου αναγνωρίζει και που τα χρησιμοποιεί για να οδηγηθεί. Έτσι χαίρομαι επίσης πολύ να γνωρίζω πως έχετε ίσως και λίγο βοηθήσει με μια επαφή που σκεφτόμουν πως μόνος την εκμεταλλεύομαι (...).

Απλοποιώ, προφανώς, υπερβολικά. Ποτέ δεν μπόρεσα για παράδειγμα να δεχθώ, με τον τρόπο που την ερμήνευα, την παραίνεση του Αγ. Ιωάννου να απελευθερωθώ από την αγάπη για τα κτίσματα (εκτός από Αγγλοσάξονας, φυλετικά, είμαι και Ιρλανδός και Προβηγκιανός, γεγονός που μπορεί να παίζει ρόλο σ' αυτό!) κι όταν βρήκα τα ποιήματά σας στην Αθήνα, μεταφρασμένα όχι και τόσο καλά στα Γαλλικά, σκέφτηκα πως βρήκα μια απάντηση στην ανάγκη που ήδη με κατείχε. Έκανα μακρύ δρόμο πριν συνειδητοποιήσω την ανάγκη μου: μετάφρασα πολλά ποιήματα σας, και «ανακάλυψα» τον Ηράκλειτο μ' έναν τρόπο σχεδόν αλλόκοτο, επειδή κανείς δεν με είχε μυήσει. Αυτό που αποκάλεσα ανάγκη, ήταν να συμφιλιώσω την αγάπη για την κτίση, που αποτελούσε ένστικτο της ψυχής μου, με μια πνευματική δίψα που πίστευα τότε πως μπορούσε να κορεσθεί μόνο με μια απάρνηση της δημιουργίας, ήταν μια αντίφαση που την ενίσχυαν ψυχαναλυτές, όπως ο Jung, που μιλούσε για την αντίθεση εξωστρέφειας και εσωστρέφειας, του μέσα και του έξω. Βλέπω τώρα πως το εσωστρεφές είναι και εξωστρεφές και το αντίθετο, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, και πως ο «δρόμος» μου είναι να μην «δραπετεύω» από τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου, αλλά να τα υπερβαίνω με ένα άπλωμα της συνείδησης, για να μπορέσουν να συμπεριληφθούν στο πνεύμα. Έτσι λοιπόν ο όρος «υπέρβαση», με την έννοια που έχει στον Άγιο Ιωάννη της Αποκαλύψεως, δεν σημαίνει μόνο την υπέρβαση του τυραννικού εγώ, αλλά και την ταυτόχρονη «υπέρβαση» του εξωτερικού κόσμου, επειδή αυτά μου φαίνονται όλο και περισσότερο πως είναι το ίδιο πράγμα. Και όταν γράφετε πως είστε περισσότερο «παγανιστής», σκέφτομαι πως ίσως να σημαίνει αυτό που είχε κατά νου ο Angelus Silesius, όταν έγραφε ότι «χωρίς τον άνθρωπο ο ίδιος ο θεός δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε μια στιγμή», και πως η αγάπη σας δεν είναι κάτι το αναίμακτο, αλλά μια εξαΰλωση της σωματικής φωτιάς που μεταμορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη (…).

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΓΡΑΠΤΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ - ΕΚΔΟΤΗ..

Ο PHILIP SHERRARD ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ (4)

Ευσπλαχνική καρδιά...
Ένα ακόμη σημείωμα του Φίλιππου Σέρραρντ, με δώρο τον υπέροχο ορισμό της ευσπλαχνίας από τον Άγιο Ισαάκ, για να τον δημοσιεύσουμε στο περιοδικό μας "Προσωπική Ευθύνη"...

"Βρήκα ένα απόσπασμα από τον άγ. Ισαάκ που μπορείτε να το βάλετε ανάμεσα σε άλλα αποσπάσματα από διάφορα κείμενα που συνήθως υπάρχουν σε κάθε τεύχος:

Ευσπλαχνική καρδιά είναι μια καρδιά που καίγεται από αγάπη για ολόκληρη την κτίση, για ανθρώπους και πουλιά και ζώα και δαίμονες και για το κάθε τι που υπάρχει. Εκείνος που έχει μια τέτοια καρδιά δεν μπορεί να δει ούτε ένα πράγμα στη φύση χωρίς να γεμίσουν τα μάτια του με δάκρυα από τη μεγάλη ευσπλαχνία που αρπάζει την καρδιά του".

[Φίλιππος Σέρραρντ, 1994]

.

.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ - ΕΚΔΟΤΗ.

.

Ο PHILIP SHERRARD ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ (3)

...με αποκλειστικότητα...
Ο Φίλιππος Σέρραρντ μας έστειλε αυτό το σημείωμα με τη σύζυγό του Διονυσία, κάπου στα τέλη του 1993, αφού μας είχε ήδη δώσει ένα επτασέλιδο κείμενο του Jonnathan Porritt με τον τίτλο "Οι τρεις διαστάσεις της οικολογικής κρίσης", το οποίο φρόντισε ο ίδιος να μεταφραστεί στα ελληνικά από το μεταφραστή και δικών του βιβλίων Παναγιώτη Σουλτάνη, ώστε να το δημοσιεύσουμε στο μαθητικό περιοδικό μας...

"Για τον Jonnathan Porritt: Είναι ο ιδρυτής και αρχισυντάκτης του περιοδικού "The Ecologist" (Ο Οικολόγος), το σημαντικότερο από τα οικολογικά περιοδικά της Αγγλίας. Επίσης, έχει γράψει βιβλία και άρθρα για την οικολογία.

Ο μεταφραστής είναι ο Παναγιώτης Σουλτάνης.

Βέβαια μπορείτε να το δημοσιεύσετε με αποκλειστικότητα - τουλάχιστον εμείς δεν θα το δώσουμε πουθενά αλλού, και δεν έχει δημοσιευθεί αλλού στην Ελλάδα".

Φίλιππος Σέρραρντ, 1993

.

.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ - ΕΚΔΟΤΗ.

Ο PHILIP SHERRARD ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ (2)

...μέσα σ' έναν κόσμο που γίνεται ολοένα περισσότερο απανθρώπινος.
Το παρακάτω βιογραφικό του συνέταξε ο Φίλιππος Σέρραρντ για χάρη του περιοδικού μας "Προσωπική Ευθύνη", λίγους μόλις μήνες πριν φύγει απ' τη ζωή...


"Φίλιπ Σέρραρντ. Τ.Γ.(τόπος γέννησης) Οξφόρδη. Σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Campridge και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Δίδαξε στο τμήμα Βυζαντινών και Μετα-βυζαντινών Σπουδών στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Λονδίνου. Μαζί με τον Edmund Keeley έχει κάνει ένα τεράστιο μεταφραστικό έργο από τη σύγχρονη Ελληνική Ποίηση στα Αγγλικά: Τα Άπαντα του Καβάφη, τα Άπαντα του Σεφέρη, μεγάλες Συλλογές από τα έργα του Σικελιανού, Ελύτη, Γκάτσου κ.ά. Επίσης, έχει μεταφράσει έργα του Μυριβήλη, Πρεβελάκη, Παναγιώτη Κανελλόπουλου κ.ά. Έχει γράψει αρκετά βιβλία σχετικά με την Ελλάδα, και στα τελευταία χρόνια έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία που εξετάζουν τον προβληματισμό του σημερινού ανθρώπου, που αναγκαστικά ζει μέσα σ' έναν κόσμο που γίνεται ολοένα περισσότερο απανθρώπινος. Μερικά από τα βιβλία του - "Εκκλησία, Παπισμός, Σχίσμα", "Χριστιανισμός και Έρως", "Το Ιερό στη Ζωή και στην Τέχνη", "Ο Εκβιασμός του Ανθρώπου και της Φύσης" - έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά".
Φίλιππος Σέρραρντ, 1995
.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΤΗ.

Ο PHILIP SHERRARD ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ (1)

...ποτέ οι πολλοί.
Από την εποχή που έμενα στη Λίμνη Ευβοίας και είχα την τύχη να γνωρίσω το μεγάλο ελληνιστή συγγραφέα και μεταφραστή Φίλιππο Σέρραντ (1922-1995), κρατάω μερικά ιδιόχειρα σημειώματά του στα ελληνικά, τα οποία, πέραν βεβαίως της συναισθηματικής αξίας για μένα, θεωρώ ότι έχουν γενικότερο ενδιαφέρον κι αξίζει να δουν το φως της δημοσιότητας.

(Φωτό: Τζιαμαλής Ρίζος, Ελευθεροτυπία - με επεξεργασία)

Το σχολικό έτος 1994-5 διοργανώσαμε για πρώτη χρονιά τους Πενευβοϊκούς Μαθητικούς Αγώνες Ποίησης, μέσω του περιοδικού "Προσωπική Ευθύνη" , το οποίο εκδίδαμε στο Γυμνάσιο Λίμνης. Ο Φίλιππος Σέρραρντ ήταν συμπαραστάτης μας σ' αυτές τις δραστηριότητες και ανταποκρίθηκε με μεγάλη χαρά στην πρότασή μου να συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή του Διαγωνισμού (όπως ονομάζαμε αρχικά τους Αγώνες). Ζητώντας του ακολούθως να σχολιάσει τη διοργάνωση και τις συμμετοχές, έγραψε το παρακάτω σημείωμα, όπου όντως θαυμάζει κανείς, όχι μόνο το βάθος της σκέψης του, αλλά τη χάρη επίσης και τη μεστότητα του ελληνικού λόγου του...

"Αυτός ο διαγωνισμός, παρ' όλο που από μια άποψη είχε έναν τοπικό χαρακτήρα, ουσιαστικά είχε μια πολύ μεγάλη διάσταση. Όταν ένας λαός, ή ένας πολιτισμός, παύει να εμπνέεται από τις πανάρχαιες κρήνες της ποίησης, αυτό σημαίνει πως το τέλος του πλησιάζει. Ο σημερινός μας κόσμος δεν θέλει την ποίηση, δεν την έχει ανάγκη, τη θεωρεί σαν κάτι που υπάρχει στο περιθώριο της ζωής και που δεν έχει σχέση με την πραγματική ζωή. Αυτή η στάση του σημερινού κόσμου απέναντι στην ποίηση είναι η πιο θετική απόδειξη που μπορούμε να έχουμε πως αυτός ο κόσμος έχει ήδη προχωρήσει πολύ μακριά στο δρόμο προς το θάνατο. Αλλά σε μια τέτοια μεταβατική περίοδο, μέσα στην οποία ο καταδικασμένος κόσμος όλο και περισσότερο διαλύεται - και αυτή η διάλυση είναι εντελώς άσχετη με την πολιτική, είτε της "δεξιάς" είτε της "αριστεράς" - ο νέος ποιητής έχει μια τρομερή ευθύνη, γιατί με την ποίησή του ρίχνει τους σπόρους από τους οποίους, όταν έρχεται η ώρα, θα ανθίζουν οι μορφές της ανθρωπιάς, της ομορφιάς, της αμοιβαιότητας με τη φύση, που εμείς με τις ιδέες μας για επιστημονική πρόοδο, εξέλιξη και με τόσα άλλα ψέματα έχουμε καταστρέψει. Βέβαια, από όσους έλαβαν μέρος σ' αυτό το διαγωνισμό, δεν έδειξαν όλοι πως είχαν συνείδηση αυτής της ευθύνης. Αλλά μερικοί το έδειξαν, και φθάνει αυτό. Είναι πάντοτε οι λίγοι που παίζουν τον αποφασιστικό ρόλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, ποτέ οι πολλοί".Φίλιππος Σέρραρντ, Απρίλιος 1995


ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ - ΕΚΔΟΤΗ.