ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΑΝΤΡΙ

Η Άννα Συνοδινού διαβάζει "Το ευλογημένο μαντρί" του Φώτη Κόντογλου...


Το διήγημα περιλαμβανόταν στο Ανθολόγιο Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης γυμνασίου, αλλά πριν μερικά χρόνια, κάποιοι ανεγκέφαλοι ιθύνοντες της ελληνικής Παιδείας φρόντισαν να το "κόψουν"!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! 

ΛΕΙΠΩ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙ...

... ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΣΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΜΕΣΣΑΠΙΩΝ, ΓΥΡΩ ΣΤΑ 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ, ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΟ-ΣΚΟΠΙΑΝΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΑΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΙΟΝΕΣ, ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ, ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ, ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΛΕΝΤΙΝΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΙΤΑΛΙΑΣ.

ΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ, ΟΜΩΣ, ΔΕΝ (ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ) ΜΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ. ΑΛΛΙΩΣ... ΠΑΕΙ Η ΜΑΓΕΙΑ!
_______________________
ΑΣΧΕΤΟ: Μήπως ξέρει κανείς το ζώο της φωτογραφίας; Έστω το όνομά του. Το συνάντηση σε μια αγροτική-δασική περιοχή, κάπου 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Ψαχνών. Το μήκος του είναι περίπου 10 εκατοστά!

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Το είχα κι ο ίδιος λησμονήσει. Αλλά οι φίλοι εκεί στο Μαντούδι το φύλαξαν με περισσή αγάπη. Με το κιτρινισμένο αποτύπωμα του χρόνου να ποτίζει το χαρτί... αμετάκλητο. Μια διάσταση που δεν υποψιαζόμουν τότε που το έγραφα, αν και ήξερα ότι υπήρχε ένα κενό στο... παραμύθι. Ξεχωριστές  ευχαριστίες στον Αντώνη Λάμπρου.

Ήταν ένα παραμύθι

που έπαψαν να το λένε

ώσπου το ξέχασαν...

Κι έζησε αυτό καλά

κι αυτοί πεθάναν...

(Δ.Μ. 1996)

ΣΕ ΑΛΛΟΤΡΙΟ ΠΛΑΝΗΤΗ

 

Ξεριζωμένα μάτια αρχαίων γλαυκών

άπειρα τσαλαπατημένα στους δρόμους της Αθήνας

Ρέει φως νεκρό ο τόπος

ανάμεικτο με αγέννητα δάκρυα

ΘΕΟΦΑΝΙΑ και ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Φωτογράφισα τη σημερινή αυγή, με αυτό το φωτεινό κενό ανάμεσα στα σύννεφα... να με προκαλεί να αποτυπώσω μέσα του μια σκέψη μου, ένα λόγο, ίσως μια ευχή, ένα ποίημα... Τίποτε όμως δεν βρήκα, τίποτε δεν θα μπορούσε να ταιριάζει, παρά μόνο τα πάντα, μια Θεοφάνεια μόνο, σήμερα των Θεοφανίων, μια Θεοφάνεια απαρατήρητη, χωρίς αντικειμενική αξία...