Κατ' αρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αναστασία, που μου κοινώνησε αυτό το συγκινητικό video (μικρού μήκους ταινία) του Κωνσταντίνου Πιλάβιου...
Τόσο απλό, τόσο αληθινό, τόσο ποιητικό... Δύο πρόσωπα μόνο, ένας πατέρας κι ένας γιος, και η φράση που επαναλαμβάνεται: Τι είναι αυτό; Αλλά ούτε απλώς με τη σχέση πατέρα και γιου έχει να κάνει το θέμα, ούτε απλώς με το νόημα της συγκεκριμένης κοινότυπης φράσης. Έχει να κάνει με τη λησμονημένη ουσία, τη συγκινησιακή αλήθεια της ζωής, με όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και τα καθημερινά βιώματα, τις σκέψεις και τα λόγια, που συνήθως τους βάζουμε ημερομηνία λήξης κι ύστερα τα πετάμε στα σκουπίδια.
Με την καλή έννοια, ένα διδακτικό παράδειγμα και μια πρόταση επιστροφής στο ταπεινό μεγαλείο της ποιητικής αίσθησης των πραγμάτων...
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ..... ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΆΥΤΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΞΕΧΝΑΜΕ.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΠΑΜΕ....
Α.Λ.
συγκλονιστικο!!!! μου επιτρεπεις να το αναρτησω στο μπλοκ μου με αναφορα σε σενα ως πηγη μου;;; συγκλονιστικο!!!
Μα δεν χρειάζεται να σου το επιτρέψω, κι ούτε βέβαια να αναφέρεις το blog μου ως πηγή - μοιράζεται ελεύθερα από το youtube. Μου δίνεις πάντως την ευκαιρία να διευκρινίσω ότι η απαγόρευση αναδημοσίευσης χωρίς άδεια κάποιων αναρτήσεών μου είναι απλώς ένα προληπτικό μέτρο για την προστασία από το σφετερισμό του copyright, αλλά και από την κακοποίηση που προκαλούν οι σφετεριστές στα κείμενα, προκειμένου να τα φέρουν στα μέτρα τους και να τα οικειοποιηθούν. Αντίθετα, χαίρομαι αν κάποιος αναδημοσιεύει εις γνώση μου αναρτήσεις μου με σεβασμό και εντιμότητα, αναφέροντας τα πλήρη στοιχεία της πηγής. Δυστυχώς όμως, πολλοί δεν διαθέτουν τις ηθικές προϋποθέσεις για τούτο, καλυπτόμενοι ανόητα και προκλητικά πίσω από τη δήθεν ελεύθερη διακίνηση ιδεών στο διδίκτυο, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι παρά ελεύθερη διακίνηση κλοπιμαίων.
Να 'σαι καλά Φωτεινή. Καλή σου μέρα!
Δημοσίευση σχολίου