Η έμπνευση ήρθε από μια δεκαοχτούρα που είχα φωτογραφίσει όπως καθόταν για ώρα μόνη στα σύρματα. Το θέμα είναι η αρνητική αντιμετώπιση της όποιας διαφοροποίησης από το κοινώς αποδεκτό και κάθε απόκλισης από το μέσο όρο. Η κοινωνία βλέπει το διαφορετικό πάντα με φόβο, καχυποψία και εχθρότητα, και, απομονώνοντάς το, το καταδικάζει σε... μαρασμό. Ακούγεται το κομμάτι Boadicea της Enya.
Κυριακή 5 Απριλίου 2009
Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Αμα σου πω οτι μ'εχουν πιασει τα κλαματα, θα το πιστεψεις?.....Τοσο πολυ το λυπηθηκα το πτηνο.....Συγχαρητηρια!!!!Πολυ ευρηματικος ο τροπος που διαλεξες για να πεις αυτο που ηθελες!!!!
Δημήτρη, πιστεύω οτι το πτηνό, επέλεξε συνειδητά την διαφοροποίησή τη μοναξιά του..
Αν το κοπάδι έχει πρόβλημα με τέτοιες ατομικές συμπεριφορές, μάλλον το κοπάδι έχει πρόβλημα:)
Φίλοι μου, χαίρομαι που σας άγγιξε το θέμα και σας ευχαριστώ ειλικρινά.
Ναι, Γαλάτεια, αισθάνομαι πώς ένιωσες, και θα 'θελα σου μεταφέρω, παραφράζοντας από το βιβλίο μου "Ο Υπερδρόμος...", ότι με το δάκρυ μας για τον πόνο του άλλου -ειδικά του άγνωστου- καθαρίζουν σιγά-σιγά τα μάτια μας... κι η καθαρή ματιά είναι από μόνη της πλέον μια επαναστατική πράξη.
Ανώνυμε, συμφωνώ απόλυτα με την εξαιρετικά εύστοχη παρατήρησή σου. Θέλησε ή έστω αφέθηκε να διαφοροποιηθεί, εκφράζοντας απλά και μόνο την αλήθεια του, ενώ οι άλλοι... βολεμένοι μέσα στην υποκρισία της ομοιομορφία τους...
Πραγματικά πολύ όμορφο Βίντεο και δυστυχώς περιγράφει μια σκληρή πραγματικότητα. Η κοινωνία, όπως και εσύ τονίζεις, βλέπει το διαφορετικό πάντα με φόβο, καχυποψία και εχθρότητα, και, απομονώνοντάς το, το καταδικάζει σε... μαρασμό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου άνθρωποι οδηγούνται σε κατάθλιψη μόνο και μόνο γιατί η κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχτεί την διαφορετικότητα τους.
Το πρόβλημα το έχει το κοπάδι ναι...επειδή όμως ζούμε σε μία κοινωνία και συνδεόμαστε με τους άλλους ανθρώπους είτε το θέλουμε είτε όχι, το πρόβλημα μεταφέρεται και στο Άτομο το οποίο για την ειλικρινή του στάση πληρώνει ένα όχι μικρό τίμημα, αυτό της μοναξιάς που νιώθει στην καλύτερη περίπτωση μόνο όταν αναγκάζεται να συναναστραφεί το κοπάδι.
Όχι ότι κι όσοι ανήκουν σ΄ αυτό είναι τόσο καλά όσο μπορεί να δείχνουν ή να ισχυρίζονται αλλά στην τελική δεν νομίζω ότι αυτό έχει καμιά σημασία...
Ιωάννη και Κική, δυστυχώς λείπουν οι αξίες της Ποίησης από την κοινωνία μας. Και επ' ευκαιρία σας αφιερώνω ένα "παράξενο" τραγουδάκι του Χατζιδάκι που θυμήθηκα μόλις...
Φέρτε μου ένα μαντολίνο,
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ.
Τι με νοιάζει κι αν χαθώ,
αφού θα 'χω γίνει κρίνο,
φέρτε μου ένα μαντολίνο.
Η απόρριψη δεν ανοίγει πάντα όμως την πόρτα της δημιουργίας.
Το λέω αυτό και με αφορμή το περιστατικό στην Πέτρου Ράλλη κι αυτό το παιδί, θύτη και θύμα ταυτόχρονα.
Δύο ακόμη ακραίες περιπτώσεις(αυτή που ανέφερες κι αυτή που αναφέρω εγώ)
Δεν έχω υπόψη μου το... περιστατικό της Π. Ράλλη, αλλά σε παρακαλώ, Κική, δες το πράγμα ποιητικά, όχι επιστημονικά - είναι ΑΠΛΟ.
Δημοσίευση σχολίου